|
اثربخشی برنامه روان آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی- رفتاری گاتمن بر دل‌زدگی زناشویی و باورهای ارتباطی غیرمنطقی زنان متأهل با نگرش به خیانت زناشویی
|
| زهرا قاسمی*، زهرا میرزانیا، دکتر مژگان حیاتی |
|
|
|
چکیده: (3954 مشاهده) |
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی برنامه روان آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی-رفتاری گاتمن بر بهبود دل‌زدگی زناشویی و باورهای ارتباطی غیرمنطقی زنان متأهل با نگرش به خیانت زناشویی بود. اﻳﻦ پژوهش از ﻧﻮع نیمه آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-ﭘﺲآزﻣﻮن با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مراجعه‌کننده به مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره مهرآیین شهر تهران در سال 1397 بودند. 30 نفر زن به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت هفت نشست 120 دقیقه ای برنامه روان آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی-رفتاری گاتمن را آموزش دیدند. سپس از آن‌ها پس‌آزمون گرفته شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه های دل‌زدگی زناشویی پاینز (2003)، پرسشنامه باورهای ارتباطی غیرمنطقی آیدلسون و اپستاین (1982) و پرسشنامه نگرش به خیانت زناشویی واتلی (2008) استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره در سطح معنی‌داری کمتر از 0/05 و نرم‌افزار SPSS نسخه 24 صورت گرفت. بررسی های آماری نشان داد که دل‌زدگی زناشویی و باورهای ارتباطی غیرمنطقی پس از برنامه روان آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی-رفتاری گاتمن در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری کاهش‌یافته است (0/05>P). بر اساس یافته‌‌های این پژوهش برنامه روان آموزشگری مبتنی بر روی آورد سیستمی-رفتاری گاتمن می تواند شیوه مناسبی برای کاهش دل‌زدگی زناشویی و باورهای ارتباطی غیرمنطقی زنان متأهل با نگرش به خیانت زناشویی باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: روی آورد سیستمی-رفتاری گاتمن، دل‌زدگی زناشویی، باورهای ارتباطی، خیانت زناشویی |
|
|
متن کامل [PDF 1301 kb]
(257 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
