|
نقش ناگویی هیجانی و سبکهای دل‌بستگی در پیش‌بینی ترس از ابتلا به بیماری در مادران دارای فرزند دبستانی در هنگام شیوع کرونا ویروس (کووید-19)
|
| لیلا یعقوبجانی غیاثوند* |
|
|
|
چکیده: (1723 مشاهده) |
هدف از این پژوهش بررسی نقش ناگویی هیجانی و سبک های دل‌بستگی در پیش‌بینی ترس از ابتلا به بیماری در مادران دارای فرزند دبستانی در هنگام شیوع کرونا ویروس (کووید-19) بود. روش پژوهش کّمی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دارای فرزند دبستانی شهر تهران در دوران شیوع کرونا در سال 1399 بودند. حجم نمونه 150 نفر از این افراد بر اساس فرمول پلنت از تاباکینگ، فیدل و اولمن (2007) و به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و به مقیاس ترس از ابتلا به ویروس کرونا (FDCS) ویسی و همکاران (1399)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (TAS) بگبی، پارکر و تیلور (1994) و مقیاس سبک های دل‌بستگی بزرگسالان (AAS) کولینز و رید (1990) پاسخ دادند. دادههای جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین ناگویی هیجانی و سبک های دل‌بستگی با ترس از ابتلا به بیماری در مادران دارای فرزند دبستانی در هنگام شیوع کرونا ویروس (کووید-19) رابطه معنادار وجود دارد (0/01>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 75/6 درصد واریانس ترس از ابتلا به بیماری کرونا ویروس به‌وسیله ناگویی هیجانی و سبکهای دل‌بستگی تبیین میشود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که ناگویی هیجانی و سبک های دل‌بستگی نقش مهمی در پیش بینی ترس از ابتلا به بیماری کرونا ویروس (کووید-19) دارند. |
|
| واژه‌های کلیدی: ناگویی هیجانی، سبکهای دل‌بستگی، ترس از ابتلا به بیماری، کرونا ویروس (کووید-19). |
|
|
متن کامل [PDF 987 kb]
(233 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
