%0 Journal Article %T %J The Journal Of New Advances In Behavioral Sciences %V 7 %N 55 %U http://ijndibs.com/article-1-740-fa.html %R %D 2022 %K %X هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش تدریس هم ­شاگردی بر کاهش اهمال‌کاری تحصیلی دانش ‏آموزان ابتدایی بود. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش­ آزمون، پس ­آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری کلیه دانش ­آموزان ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. در مرحله اول با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در یک گروه آزمایش (15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه‌ آزمایش تحت روش تدریس هم­ شاگردی قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ‏ای از روش تدریس هم شاگردی دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از پرسشنامه اهمال‌کاری تحصیلی (APQ) سواری (1390) به‌منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامه ­­ها از طریق نرم‏ افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس آمیخته و آزمون تعقیبی بن‏ فرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد روش تدریس هم­شاگردی در مرحله پس‌آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل اثربخشی معناداری بر کاهش اهمال‌کاری تحصیلی دانش ‏آموزان داشته است (0/05>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می ‏توان گفت که روش تدریس هم­ شاگردی می­­ تواند به‌عنوان یک شیوه آموزشی مناسب برای کاهش اهمال‌کاری تحصیلی دانش­ آموزان در مدارس ابتدایی به‌کاربرده شود. %> http://ijndibs.com/article-1-740-fa.pdf %P 388-395 %& 388 %! %9 Applicable %L A-10-1631-5 %+ %G eng %@ 2538-5658 %[ 2022