هدف پزوهش حاضر بررسی رابطه بین متغیر یادگیری خودتنظیمی، انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزان بوده است. خودتنظیمی از نظر فراشناختی موجب تلاش،سازماندهی و انعطاف‌پذیری بیشتر می‌شود، بر میزان استرس و اضطراب افراد هنگام فعالیت تأثیر می‌گذارد رفتار به خاطر نتایج آن حفظ می‌شود ، تقویت‌های بیرونی معیارها و اهداف، عامل انگیزشی برای اعمال و رفتار می‌شود و میزان انگیزه پیشرفت دانش آموزان را بالا می‌برد. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر سال سوم دبیرستان رشته علوم تجربی استان قم در سال تحصیلی 91-1390 حدود 21679 نفر که، شامل 100 واحد آموزشی دبیرستان بوده است. حجم نمونه 194 دانش‌آموز دختر سال سوم تجربی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای بود. با توجه به هدف و ماهیت موضوع از روش تحقیق همبستگی استفاده و برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون مقیاس خود تنظیمی 14 سوالی بوفارد و برای مقیاس انگیزش پیشرفت تحصیلی مقیاس لیکرت استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از  طریق آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه انجام گردید. ضریب همبستگی چندگانه متغیر باقیمانده در تحلیل رگرسیون با متغیر وابسته 0/283 درصد و ضریب تعیین خالص 0/08 درصد می­باشد نتیجه  اینکه بین پیشرفت تحصیلی و یادگیری خودتنظیمی رابطه مثبت و معنادار (0/28 =r) و همچنین بین زیرمقیاس­ های یادگیری خود تنظیمی (فراشناختی) (0/22 =r)، (شناختی) (0/26 =r) با انگیزه پیشرفت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.