|
اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر خودفرمانی، تعاون و خودفراروی زنان شهر اصفهان
|
| نسیم جهانگیری*، دکتر حسین زرین، دکتر مریم شریف دوست |
|
|
|
چکیده: (1746 مشاهده) |
هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر خودفرمانی، تعاون و خودفراروی زنان شهر اصفهان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی در قالب طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنان شهر اصفهان در سال 1398 بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد 42 نفر از آنان در دو گروه آزمایش (21 نفر) و کنترل (21 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای رفتاردرمانی دیالکتیکی قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ای از رفتاردرمانی دیالکتیکی دریافت نکرد. از سیاهه سرشت و مَنِش (TCI-125) کلونینجر و همکاران (1994) به‌منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌کاررفته در این پژوهش می‌تواند خودفرمانی، تعاون و خودفراروی زنان را بهبود بخشد؛ بنابراین با توجه به اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی در محیط‌های مشاوره و روان درمانی خانواده برای بهبود مشکلات شخصیتی زنان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. |
|
| واژه‌های کلیدی: رفتاردرمانی دیالکتیکی، خودفرمانی، تعاون و خودفراروی. |
|
|
متن کامل [PDF 823 kb]
(316 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
.jpg)
