|
مقایسه مقاومت بیماران مبتلا به اختلال شخصیت نوع A در درمان روان پویشی کوتاه‌مدت و درمان شناختی-رفتاری، با توجه به اختلالات همبود بیمار
|
| زهره عسلی، دکتر شاهرخ مکوندحسینی*، دکتر سید موسی طباطبایی |
|
|
|
چکیده: (346 مشاهده) |
در تمام روان‌درمانی‌ها، ارتباط درمانگر با بیمار امری ضروری است که به بیمار اجازه می‌دهد مسائل و مشکلات خود را به‌صورت آزاد بیان کند. از موارد مهمی که در تمامی مراحل درمان می‌تواند روی دهد، مقاومت است. به همین جهت شناخت و کشف مقاومت مراجع در حین روان‌درمانی به پیشبرد اهداف درمان و درک بهتر مشکلات زیربنایی مراجع کمک می‌کند. هدف از این پژوهش مقایسه مقاومت بیماران مبتلا به اختلال شخصیت نوع A در درمان روان پویشی کوتاه‌مدت و درمان شناختی-رفتاری، با توجه به اختلالات همبود و جنسیت بیمار است. روش این پژوهش از نوع علی-مقایسه ای است و جامعه آن کلیه مراجعان مبتلا به اختلال شخصیت نوع A به همراه درمانگرانشان است که تعداد 30 نفر از مراجعان مبتلا به اختلال شخصیت نوع A به همراه درمانگرانشان به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. همچنین داده‌های این پژوهش با استفاده از پرسشنامه شدت مقاومت اسکولر به‌دست‌آمده است. یافته‌ها حاکی از آن است که اثر جنسیت مراجع و اختلالات همبود برشدت مقاومت معنادار نیست ولی اثر اختلال شخصیت برشدت مقاومت معنادار است. داده‌ها نشان داد، افراد با اختلال شخصیت پارانویید بیشترین میانگین را در هر مؤلفه از مقاومت دارا هستند و تفاوت معناداری میان دو جنس در هیچ‌یک از مؤلفه‌های مقاومت وجود ندارد و بیشترین میانگین اختلال‌های همبود مربوط به اختلال‌های اضطرابی و اختلال‌های سوءمصرف مواد است. |
|
| واژه‌های کلیدی: مقاومت، اختلالات همبود، اختلال شخصیت. |
|
|
متن کامل [PDF 1134 kb]
(16 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
.jpg)
