|
مقایسه اثربخشی طرح‌واره درمانی و درمان پذیرش/تعهد به شیوه گروهی بر جهت‌گیری هیجانی به رابطه جنسی در زنان متأهل دارای خودکارآمدی جنسی پایین
|
| سارا کاشانی وحید، زهرا کاشانی وحید |
|
|
|
چکیده: (3811 مشاهده) |
هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی طرح‌واره درمانی و درمان پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر جهت‌گیری هیجانی به رابطه جنسی در زنان متأهل دارای خودکارآمدی جنسی پایین بود. در اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از طرح نیمه آزﻣﺎﻳﺸﻲ از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از ﺑﻴﻦ زنان متأهل مراجعه‌کننده مرکز مهرآیین شهر تهران در سال 1398 تعداد 45 نفر انتخاب شدند و در سه گروه آزﻣﺎﻳﺶ و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. گروه‌های آزمایش تحت آموزش طرح‌واره درمانی (8 جلسه 90 دقیقه‌ای) و درمان مبتنی بر پذیرش/تعهد به شیوه گروهی (12 جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله ای از طرح‌واره درمانی و درمان پذیرش/تعهد به شیوه گروهی دریافت نکردند. از پرسشنامه خودکارآمدی جنسی وزیری و لطفی کاشانی (1387) و جهت گیری هیجانی به رابطه جنسی علی آبادیان و حسن زاده (1396) به‌منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی بنفرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که هر دو مداخله طرح‌واره درمانی و درمان پذیرش/ تعهد به شیوه گروهی به‌کاررفته در این پژوهش می‌توانند جهت‌گیری هیجانی به رابطه جنسی در زنان متأهل دارای خودکارآمدی جنسی پایین را بهبود بخشند، اما طرح‌واره درمانی دارای تأثیر بیشتری بر بهبود جهت‌گیری هیجانی به رابطه جنسی بود. بر اساس نتایج این پژوهش، طرح‌واره درمانی و درمان پذیرش/تعهد به شیوه گروهی مداخلات مؤثری در بهبود جهت‌گیری هیجانی به رابطه جنسی در زنان متأهل دارای خودکارآمدی جنسی پایین هستند، اما تأثیر طرح‌واره درمانی بیشتر بود. |
|
| واژه‌های کلیدی: طرح‌واره درمانی، پذیرش/تعهد، جهت گیری هیجانی به رابطه جنسی، خودکارآمدی جنسی. |
|
|
متن کامل [PDF 1196 kb]
(66 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
.jpg)
